Lieve pap – een brief van Marijn
Lieve papa,
Fijne Vaderdag! Dit zijn woorden die ik al 20 jaar naar jou uitspreek, net nadat jij met mijn moeder een relatie kreeg en bij ons thuis introk.
Samenwonen met een nieuwe vrouw is spannend. Samenwonen met een vrouw en een kind van 3 jaar geeft echter wel wat meer uitdagingen. Zeker als je misschien nog onbewust blijft concurreren met mijn biologische vader die nog gewoon in beeld is, en er een goede band bestaat.
De uitdagingen schrokken jou echter niet af. Je haalde je schouders op en stond met al je spullen onder je arm voor de deur. Vanaf dag 1 heb je mij onder je vleugel genomen. Jij hebt mij altijd met al je kracht en vuur beschermd tegen de nare kanten van de wereld en de scheiding. Alsof ik je eigen dochter ben. Zelfs nadat jij en mama nog drie kinderen op de wereld hebben gezet, heb ik mij nooit minder ‘jouw kind’ gevoeld dan mijn halfbroertje en halfzusjes. Voor mij ben je dan ook niet een stiefvader maar mijn tweede vader, van wie ik net zoveel kenmerken heb overgenomen. Dat ik niet jouw DNA heb geërfd is makkelijk te zien: met jouw Indische afkomst lijk ik met mijn volledig Nederlandse afkomst totaal niet op jou.
Jouw trotse blik wanneer jij mij voorstelt als jouw dochter aan collega’s en vrienden maakt dat ik mij gewenst, geliefd en op en top onderdeel van jouw kinderen voel.
Je hebt mij geleerd dat ik trots moet zijn op wie ik ben. Dat ik ruimte mag innemen, dat ik ertoe doe en in staat ben tot grote dingen. Dat ik niet moet wachten op kansen maar deze voor mijzelf moet maken. Maar ook dat familie belangrijk is. De liefde en band die wij in het gezin delen komt ook grotendeels uit jouw normen en waarden in combinatie met alle uitjes, vakanties en weekendjes weg die jij voor ons organiseert. Ik hoef maar een keer te bellen en jij staat meteen voor mij klaar.
Lieve papa, bedankt voor een stabiele basis tijdens een roerige tijd in mijn jeugd die een scheiding met zich meebrengt. Ik ben trots dat ik mijzelf jouw dochter mag noemen.
Dikke kus, Marijn
