Mentale gezondheid & gescheiden ouders

De scheiding van mijn ouders heeft veel invloed gehad op mijn leven. Van het verhuizen naar een andere stad, het wonen in twee huizen en naar een nieuwe basisschool gaan. Eerder schreef ik al hoe ik op de basisschool daardoor altijd het idee had dat ik buiten de groep viel.  Dit idee heeft voor mij veel invloed gehad op hoe ik me voelde, hoe ik naar mezelf keek en dus op mijn mentale gezondheid. 

Door: Giovi

Doordat ik met andere dingen bezig was, vond ik het lastig om vrienden te maken met de andere kinderen in de klas. Het lukte mij niet zo goed om samen met hen te spelen. Ik was niet in dezelfde dingen geïnteresseerd om over te kletsen. Ik voelde me onbegrepen en onzeker. Hierdoor had ik het gevoel dat ik misschien niet leuk genoeg was om mee om te gaan. Ik dacht dat ik het niet waard was voor andere kinderen om vrienden mee te zijn. Dit leidde bij mij tot een lager zelfbeeld en een deuk in mijn zelfvertrouwen. Het maakte het voor mij nog lastiger om een vriendschap te sluiten. 

Daarnaast ontwikkelde dit gevoel zich in een heftige periode in de scheiding van mijn ouders. Wij waren net 50 kilometer verhuisd met mijn moeder. Dat veroorzaakte veel wrijving tussen mijn ouders. Ik focuste mij om het ‘perfecte/goede’ kind zijn, om mijn ouders niet (nog meer) tot last te zijn. Ik duwde daarmee het vervelende gevoel weg. Ik dacht: Als ik hoge cijfers ga halen en alles doe wat iedereen van mij vraagt, vinden mensen mij vanzelf het aardige/lieve meisje. Maar op de achtergrond voelde ik mij steeds slechter over mijzelf. Ik maakte mij alleen maar zorgen over wat andere mensen van mij vonden.

Was ik wel goed genoeg? Was ik niet te veeleisend? Was ik dan zo raar dat anderen niet met mij om wilden gaan?

Het heeft jaren geduurd voordat ik het gevoel in mijn hoofd leerde tegen te spreken. Een belangrijk keerpunt voor mij is de overgang tussen basis- en middelbare school geweest. Op de middelbare school vond ik een groep vrienden, waar ik mij op mijn gemak en gewaardeerd voelde. Ik ervaarde dat ik toch best wel een leuk mens ben, ook als ik even niet zo perfect ben. Dit samen met professionele hulp vanuit de zorg heeft ervoor gezorgd dat ik mijn mooie en positieve kanten leerde zien. Ik bouwde mijn zelfvertrouwen stukje bij beetje op.

Het gaat voor mij nog altijd een beetje op en neer. Mijn mentale gezondheid is iets waar ik (positieve) aandacht aan blijf geven. Het helpt mij daarom enorm om dagelijks bezig te zijn met wat ik allemaal mag doen en welke eigenschappen ik heb, die ik zelf eigenlijk best wel tof vind. Zo heb ik een briefje hangen naast mijn fornuis, waar ik een aantal vragen op heb staan en dagelijks tijdens het koken over nadenk, zoals ‘Waar ben ik dankbaar voor?’, ‘Waar ben ik vandaag trots op?’, ‘Wat ga ik morgen doen om er een goede dag van te maken?’. Ook helpt beweging mij veel. Als de zon schijnt ga ik graag naar buiten om te wandelen of skeeleren. Als laatste besteed ik meer aandacht aan mijn hobby’s van vroeger. Om helemaal tot rust te komen, ga ik weer vaker zwemmen, lekker een avondje lezen of werk ik verder aan een fotoboek vol met avonturen. Daarmee kan ik stapje voor stapje positiever naar mijzelf kijken en dat verbetert ook mijn mentale gezondheid.