Waarom wilde je ons weghouden bij papa?
Vaak hoor ik verhalen waarbij vaders in een scheiding al 1-0 achter staan nog voordat er een uitspraak is gedaan. Gewoon, omdat ze minder betrokken zouden zijn bij de kinderen. Ik geloof best dat er gevallen zijn waarbij dit echt het zo is, maar zouden moeders niet ook af en toe egoïstisch zijn? En het kind voor zichzelf willen houden?
Ik weet dat mijn moeder ervoor probeerde te zorgen dat mijn zusje en ik onze vader maar een keer in de twee weken konden zien. Waarom? Hier heb ik nooit een eerlijk antwoord op gekregen. Was mijn vader gevaarlijk? Nee, hij zou ons nooit, maar dan ook nooit, iets aandoen. Al werden deze beschuldigingen wel gedaan door mijn moeder. Zorgde hij niet goed voor ons? Nee, hij zorgde super goed voor ons, stopte ons in bad, las verhaaltjes voor en bleef thuis als we ziek waren. Had mijn vader niet de financiële middelen om ons te onderhouden? Die had hij wel. Zelfs toen hij mijn moeder belachelijke hoeveelheden alimentatie moest betalen. Hij at liever zelf van de restjes dan dat hij ons geen verse maaltijd kon aanbieden of nieuwe kleren voor ons kon kopen. Leefde mijn vader in een te klein huis? Nee , hij woonde in het huis waar ik ben opgegroeid, in de omgeving waar ik op school zat, vriendinnetjes en dansles had. Door mama werd ik toen ik vijf jaar was op een andere school gezet. Een school waar ik niemand kende, in een buurt die ik niet kende. Had mijn vader dan veel andere relaties die slecht zouden zijn voor onze opvoeding? Papa heeft twee vriendinnen gehad na mama. Met de laatste is hij nog steeds samen en ze is de beste bonusmama die ik mij kan voorstellen. Had mijn vader dan geen tijd voor ons? Natuurlijk had hij dat wel. Hij werkte, maar ik vergeet onze uitjes echt niet. Zelfs al was het maar even met de slee naar buiten als het had gesneeuwd.
Had mijn moeder enige aanleiding om ons van onze vader weg te houden? Ik kan echt niets bedenken. Als ik het mis heb hoor ik graag het eerlijke verhaal. Geen beschuldigingen of leugens. Of ze nou egoïstisch wilde zijn, gedwongen werd door familie of gewoon niet wist wat ze moest doen, vertel me gewoon de waarheid. En ik denk dat ik namens alle kinderen met gescheiden ouders spreek als ik zeg dat wij niet voorgelogen willen worden. We willen eerlijke antwoorden op onze vragen, hoe lelijk of beschamend dat ook mag zijn. Leven tussen de vele leugens en beschuldigingen over en weer is geen fijne en stabiele basis om onze toekomst op op te bouwen.
Malou (22)
