Ouder zijn maakt het niet makkelijker
Mijn ouders gingen apart wonen toen ik 19 jaar was. Op het moment dat ze eenmaal officieel uit elkaar gingen, was ik inmiddels 20. Ik kreeg toen, en nu nog steeds, vaak de reactie: ‘Oh maar je bent al veel ouder, dus dan is het minder erg.’ Ik vind het nog steeds moeilijk om daarop te reageren. Minder erg, hoe bedoel je? Het is nu al een paar jaar geleden en ik mis ‘ons gezin’ nog steeds. Ik denk dat leeftijd voor de impact en het verdriet van de scheiding niet uitmaakt. Wat wel verschilt is de manier waarop je de scheiding beleeft. Als je klein bent, begrijp je dingen vaak niet en denk je misschien zelfs dat het jouw schuld is. Als je ouder bent, zoals ik toen, maak je weer heel andere dingen mee. Ik werd ontzettend in de scheiding betrokken en was de postduif die voor de communicatie zorgde. Ik hoorde uitgebreid alle negatieve en verwijtende verhalen aan van mijn vader én moeder. Ik voelde mij verantwoordelijk voor hen en ik was destijds een soort vriendin voor mijn moeder. Alles wat ze mijn vader verwijtte, kreeg ik te horen. En als er problemen waren, verwachtte ze van mij ook dat ik hielp die op te lossen. Ik was een soort ouder voor hun en zij luchtten hun hart bij mij. Ze stonden er niet meer bij stil dat de situatie mij heel veel pijn deed. Ik maakte het allemaal heel bewust mee.
Mensen vroegen vaak of ik nog een jonger broertje of zusje had, omdat ze verwachtten dat het voor diegene erger was. En ik heb ook een jonger zusje, maar omdat zij wat minder familie gericht is, heeft zij er altijd minder moeite mee gehad dan ik. Zij zei ook gewoon tegen mijn ouders dat ze haar erbuiten moesten laten. Iets wat ik niet kon.
Leeftijd, maar ook de tijd die inmiddels voorbij gegaan is, bepaalt niet alles. Natuurlijk ben ik na de afgelopen jaren gewend geraakt aan de situatie en is het ergste verdriet gesleten. Maar ik blijf het gezin dat we waren missen; de vakanties, uitstapjes en avonden samen. Ik weet dat het niet zal terugkomen en daarom hoop ik dat ik later een lief en gezellig gezin voor mijzelf krijg. Dat vind ik een fijn vooruitzicht.
Pascalle, 23
