Stiefmoeder accepteren

De ouders van mijn vriendinnetje Sanne zijn ook gescheiden en samen kunnen we uren praten over vroeger, ervaringen delen, samen huilen en boos zijn. Waar mijn ouders met ruzie uit elkaar zijn gegaan en nooit weer een nieuwe partner hebben gevonden, kregen de ouders van mijn vriendinnetje allebei een nieuwe partner. En niet alleen de nieuwe vriendin van haar vader (Kathleen) kwam bij Sanne in huis wonen, zij nam ook nog twee kinderen mee. Twee kinderen die bij ‘haar’ in huis kwamen wonen, zo vertelde ze me. Sanne was twaalf toen Kathleen samen met haar kinderen bij Sanne, haar vader en haar broertje kwamen wonen. Een samengesteld gezin dus zoals ze dat noemen. Haar vader kreeg een relatie met Kathleen, terwijl Sanne nog gek was op haar vorige stiefmoeder, dus dat was eigenlijk al een valse start.

Sanne’s vader en Kathleen besloten samen het huis aan te pakken, het was immers het huis waar de ouders van Sanne ooit samen hadden gewoond en met Kathleen, twee kinderen en een aantal huisdieren erbij was het huis al snel heel erg vol. Kathleen en de vader van Sanne maakten allerlei plannen en in de ogen van Sanne was het ene idee nog erger dan het andere. Het was voor haar heel moeilijk om haar huis, haar veilige plek, te zien veranderen. Ze probeerde zich ertegen te verzetten, maar uiteraard werd er niet geluisterd naar een kind van twaalf. Of er werd gezegd: ‘Maar kom op Sanne, die kinderkamer vind jij zelf toch ook niet leuk meer?’ Terwijl Sanne gek was op ‘haar kinderkamer’. Als ze daar vervolgens iets van zei was dat egoïstisch in de ogen van Kathleen, omdat zij de kinderen van Kathleen geen leuke kamer gunde. Maar het was Sanne haar veilige plek en de enige veilige plek waar zij zich ooit zo prettig voelde! Kathleen, Sanne en haar vader konden al die jaren niet op één lijn komen en er was heel veel ruzie. De kinderkamer werd veranderd, de kinderen van Kathleen kregen veel meer ruimte en werden in de ogen van Sanne altijd voorgetrokken. Sanne voelde zich doodongelukkig thuis en de ruzies werden steeds erger. Alles wat voor haar veilig en vertrouwd voelde, was veranderd. Uiteindelijk is Sanne bij haar moeder gaan wonen.

Toen ik, vijftien jaar later, samen met Sanne bij haar vader en Kathleen kwam (die inmiddels zijn verhuisd), kwam de oude ‘kinderkamer’ ineens ter sprake en voor het eerst zag ik dat er gevoel werd gedeeld tussen Sanne en Kathleen. Kathleen was geëmotioneerd toen ze hoorde dat Sanne het destijds zo erg had gevonden en vertelde dat ze altijd geprobeerd had te doen wat het beste voor iedereen was. Met tranen in haar ogen vertelde ze dat ze haar eigen kinderen niet wilde voortrekken en dat ze altijd had afgewogen welke beslissing ze ging nemen. Toen ik zei dat het voor kinderen soms anders voelt, zeker als ze nog zo jong zijn, begon ze te huilen omdat ze dit nooit zo had gewild.

Inmiddels helpt Kathleen Sanne heel vaak, vooral bij administratieve zaken, want daar is ze heel goed in. En op die manier probeert Sanne altijd haar mooie kanten te zien. Ze zullen nooit vriendinnen worden, maar Kathleen accepteren en het geluk van haar vader vooropzetten, lukt haar steeds beter. Sanne ziet Kathleen nu als de vrouw die haar vader gelukkig maakt en niet meer als een stiefmoeder die haar eigen kinderen voortrekt…

Roswitha (26)