En als ik nou mijn bord leeg eet?
Ik ben drie jaar oud als mijn ouders uit elkaar gaan. Ik herinner me dat ik in de tuin op mijn fietsje zit, en via de tuindeuren de woonkamer inkijk, waar mijn ouders aan het ruziën zijn. Mijn broertje is tien maanden oud en zit in zijn keukenstoeltje, mijn zus plakt een pleister op het gat dat mijn vader zojuist in de deur heeft geslagen. Zij is dan vier jaar oud. De weken erna zijn zwaar voor mijn ouders, en vooral voor mijn zus. Mijn moeder vertelt dat mijn zus de scheiding heel persoonlijk oppakt. Mijn zus vraagt dan ook regelmatig: ‘en wat als ik nou mijn bord leeg eet? Gaan jullie dan niet scheiden?’
Ruilhandel
Na een tijdje snapt mijn zus dat het geen zin heeft om haar bordje leeg te eten. Papa en mama gaan echt scheiden, en er is niets wat zij daaraan kan doen. Dat een kind aanbiedt om voortaan altijd haar bordje leeg te eten als papa en mama bij elkaar blijven, geeft aan hoe betrokken kinderen zijn bij een scheiding. Veel kinderen zullen alles dat binnen hun macht ligt doen, om de situatie te lijmen, ongeacht hun leeftijd: ze gaan pleasen. Op het moment dat kinderen over dit soort ruilhandel nadenken, zijn ze even geen kind meer. Mijn zus probeert net als de grote mensen mee te doen met grote beslissingen, met alle gevolgen van dien.
Pak je plekje
Je plek pakken is het allerbelangrijkste onderdeel van een scheiding, zowel voor het kind als de volwassenen die besluiten uit elkaar te gaan. Het kind moet namelijk kind blijven, ook als het moeilijk wordt. Wanneer de ouders teveel bezig zijn met hun (vecht)scheiding, is er een groot risico dat het kind gaat bemiddelen, of in ieder geval een ‘poging tot’ gaat doen. Dit kan variëren van ‘je bordje leegeten’, tot opnieuw in bed plassen, of in sommige gevallen zelfs ziek worden. Alles om de aandacht af te leiden van papa en mama die uit elkaar gaan.
Praten over pleasen
Wanneer je merkt dat je slecht slaapt van de scheiding van je ouders, of het gedoe dat erna volgt, ga dan met ze in gesprek. Benoem hoe belangrijk het voor je is dat er aandacht is voor de nieuwe rolverdeling in de nieuwe gezinssamenstelling. Vraag om duidelijkheid zodra het even verwarrend voor je is en besef je dat het logisch is dat je even aan de nieuwe situatie moet wennen. Kinderen blijven kinderen, en niemand hoeft het gat op te vullen van papa die verdrietig is zonder mama of andersom. Soms voelt het op korte termijn niet zo, maar op lange termijn kunnen je ouders vaak betere ouders zijn als ze niet meer samen in een huis wonen. Ook als je niet altijd je bordje leeg eet.
Marthe (25)
