Ik interview mijn moeder over de scheiding

Vooraf even; Mijn ouders zijn nu ruim tien jaar gescheiden en hebben samen vier kinderen, die waren tijdens de scheiding ongeveer 14, 12, 8 en 7. Ik vind persoonlijk dat mijn ouders het goed hebben aangepakt en ben ook super trots/blij dat mijn ouders nog heel goed door een deur kunnen. Ze zijn allebei ondertussen opnieuw getrouwd en weer helemaal gelukkig en hun kinderen ook.

Vond je het lastig om te vertellen dat jullie gingen scheiden?

Ja behoorlijk lastig en heel emotioneel. Ik realiseerde me van te voren heel goed dat door het te vertellen de vaste bodem onder jullie voeten zou worden weg geslagen. Het bericht zou jullie wereld op z’n kop zetten. Ik weet nog goed hoe naar ik me voelde toen ik het verdriet in de ogen van mijn kinderen zag.

De periode ervoor ervaarde ik dubieus. Aan de ene kant wil je je kinderen het verdriet niet aan doen en aan de andere kant dacht ik; ‘ik leef maar een keer en als het blijft zoals het is, word ik daar niet gelukkig van en doe ik mijn kinderen te kort door een verkeerd voorbeeld te geven van hoe een relatie tussen papa en mama zou moeten zijn’.

Hebben jij en pap er lang over gedaan om het ons te vertellen? Aangezien ik niet echt iets mee heb gekregen van de scheiding.

Het speelde al een tijdje en de beslissing kwam vooral van mijn kant. Vlak daarna hebben we het wel snel aan jullie verteld. We hebben er alles aan gedaan om de scheiding zo geleidelijk mogelijk te laten verlopen. Eerst woonden we nog met z’n allen in een huis, daarna ging ik soms een nachtje logeren. Na een half jaar kon ik een caravan huren en nam ik jullie zo af en toe mee. Weer een half jaar later kon ik een huis huren in de buurt van het huis waar papa nog woonde. Vanaf dat moment hadden we een omgangsregeling. Om het weekend gingen jullie naar papa.

Als je het over had kunnen doen had je dat dan gedaan?

Ja, ik denk het wel. Ik had het dan sowieso met zijn tweeën willen vertellen aangezien ik dit nu in mijn eentje heb gedaan, ik weet eigenlijk ook niet echt meer waarom ik dit in mijn eentje heb gedaan.

Toen je het vertelde waren we met zijn 5’en (dus zonder papa) op jullie slaapkamer, waarom was dit?

Omdat ik dan zeker wist dat er dan niemand onverwachts binnen zou kunnen komen. Ik wilde dat liever niet, ik wilde een ongemakkelijke situatie voorkomen. Daarna moest ik het nog aan opa en oma, vrienden en collega’s etc. vertellen. Ik weet nog dat ik dit heel vermoeiend vond. Iedereen wilde een soort van verklaring. Mede omdat het voor velen als donderslag aan heldere hemel kwam. Papa en ik hadden nooit echt ruzie.

Vond je het gek?

Ja, maar toen ik het verteld had, was ik ook een soort van opgelucht dat ik het verteld had en kon delen.

Nadat ik het verteld had waren er veel (voor)oordelen.

Ik heb geleerd en ervaren dat er altijd twee kanten aan een verhaal over een scheiding zitten. Ik probeer daarom nooit partij te kiezen wanneer vrienden gaan scheiden.

Ik kreeg overigens ook hele lieve reacties. Die kwamen vooral van mensen die hetzelfde meegemaakt hadden.

Wat miste je het meest toen je in een ander huis ging wonen?

De geborgenheid van een gezin, het was alsof  het gezin uit elkaar was gerukt en dat ‘gezinnetje’ miste ik.

Wat vind je een voordeel van de scheiding?

Dat jullie af en toe even weg zijn, hahahaha, maar eigenlijk mis ik jullie dan ook wel weer. Verder zijn er geen echte voordelen wat betreft de scheiding en kinderen.

Rosalee (19)