Van boosheid naar Wilskracht
Ik kan mij nog goed het moment herinneren dat mijn ouders vertelden dat ze gingen scheiden. Op dat moment was ik in mijn kamer op de trampoline aan het springen en naar een liedje van de M-Kids aan het luisteren. Sinds dat moment heb ik dat nummer niet meer geluisterd, terwijl het op dat moment toch mijn lievelingsnummer was. Maar terug naar het moment… mijn moeder riep mij: “Kaylee, pap moet je wat vertellen”.
Eigenlijk wist ik het op dat moment al, alles viel op zijn plek. Verwijten van mijn moeder dat mijn vader op zijn zus leek (die een paar jaar eerder bij haar man was weggegaan), het feit dat mijn ouders ineens veel dingen samen wilde doen, het veranderde gedrag van mijn moeder en het feit dat mijn vader steeds meer weg was van huis. Toch hoorde ik braaf aan wat mijn vader te zeggen had. Ik had het bij het juiste eind. Mijn ouders gingen inderdaad uit elkaar. Op dat moment ging er zoveel door mij heen. ‘Waar moet ik gaan wonen?’, ‘Moet ik naar een andere school?’, ‘Kan ik mijn vriendinnen blijven zien?, maar vooral ‘Waarom?’. Op die laatste vraag kreeg ik snel antwoord want mijn vader vertelde verder. Hij had een oude liefde van de middelbare school weer ontmoet en had gevoelens voor haar ontwikkeld.
Ik ging naar zolder waar het dartboard hing. Achteraf vind ik het nog steeds verbazingwekkend dat de pijlen niet door het dartboard heen zijn gegaan en er van achter uitkwamen. Maar mijn boosheid was ik kwijt. De verwerking en acceptatie konden beginnen, een proces wat jaren heeft geduurd.
Nu ik er zo 13 jaar later op terug kijk kan ik met trots zeggen dat ik ben er sterker uitgekomen ben. Ik heb de boosheid kunnen omzetten naar wilskracht. Een wilskracht die ik nooit zal verliezen. Ik vertel nu regelmatig aan groepen ouders bij Kinderen uit de Knel mijn verhaal en het raakt mij dan als ouders naar mij toekomen en zeggen: ‘Dankjewel voor de eyeopener’ of het niet zeggen maar dat je wel merkt dat het wat met ze doet. Verder heb ik vaak met mijn ouders hierover gepraat. Mijn ouders staan beide voor de klas en nemen ‘onze’ ervaring mee bij ouders die nu op het punt staat te scheiden of in de vechtscheiding zitten. De scheiding van mijn ouders kan op deze manier dus helpen om andere scheidingen soepeler te laten verlopen en dat doet mij veel. Heel veel. Verder weet ik nu wat echt wil in het leven. Een goede band met mijn ouders staat hoog op mijn lijstje. Ik denk dat de scheiding (en de gesprekken hierover) de band met mijn ouders versterkt hebben. Ik voel mij nu gelukkiger dan ooit en de band met mijn ouders is ontzettend goed en daar ben ik erg dankbaar voor.
Ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou typen, maar toch wel bedankt pap en mam. De scheiding heeft, zo zie ik nu in, ook voordelen opgeleverd voor mij en voor ons!
Kaylee (25)
