Met mij gaat alles goed…

Je hebt mensen die makkelijk over hun gevoel praten en mensen die dat helemaal niet doen. Tijdens de scheiding van mijn ouders merkte ik dat ik het lastig vond om te praten over hoe verdrietig ik was. Ik deed vaak voorkomen alsof het wel goed met mij ging. Nu, vijf jaar na de scheiding van mijn ouders, ben ik erachter dat ik niet meer hoef te doen alsof alles altijd goed gaat.

Mijn vader ging weg

Mijn vader ging weg en liet mijn moeder met een enorm verdriet achter. Hierdoor kreeg ik vaak het gevoel dat ik niet verdrietig mocht zijn. Ik moest er namelijk voor mijn moeder zijn. Wat inhield dat ik niet óók verdrietig kon zijn. Allemaal onzin natuurlijk, maar op dat moment voelde dat best logisch.

Boos, verdrietig of teleurgesteld? Nee, met mij ging het altijd wel goed. Gelogen natuurlijk.

Ik was namelijk enorm boos. Hoezo konden mijn ouders niet gewoon ‘ff normaal’ doen? En in plaats van hierover te praten met mijn ouders, ging ik vervelend doen. Moeten jullie maar niet scheiden als ik net in de pubertijd zit, dacht ik dan. Gevolg? Meer ruzie en meer verdriet. Verdriet dat ik omzette in boosheid richting mijn ouders.

Ik kreeg therapie

Ik had therapie nodig om eerlijk te kunnen zijn over mijn eigen gevoel. Want als je maar lang genoeg doet alsof alles goed gaat, begin je het zelf ook te geloven. Moeilijk vond ik het om mijzelf kwetsbaar op te stellen.

Onmogelijk voelde het toen mijn moeder meeging en ik eerlijk tegenover haar moest zijn. Maar wat luchtte dat op…

Nu, vijf jaar later, hoe vervelend het soms ook voor ze is, ben ik eerlijk naar mijn ouders toe. De boosheid is weg en ik durf eerlijk te zeggen wanneer ik verdrietig ben of ergens mee zit. Of dit nu met de scheiding te maken heeft of niet.

Herken jij jezelf in deze situatie? Waar je jezelf niet kwetsbaar durft op te stellen naar je ouders toe? Misschien helpt het om eerst voor jezelf op te schrijven waar je boos om bent, of wat je precies zoveel verdriet geeft. Lukt dat? Probeer er dan met je ouders over te praten. Wees eerlijk over hoe moeilijk je het vindt om jezelf kwetsbaar op te stellen. Hoe moeilijk dit ook lijkt, alles voor jezelf houden en doen alsof het goed gaat, is nog moeilijker.

Nikki (21)