Stiefouderdag – “Als twee puzzelstukjes, we zien er anders uit maar passen precies bij elkaar.”
Het is vandaag stiefouderdag. Een dag die door sommige mensen uit mijn omgeving niet bepaald ‘gevierd’ wordt. Maar voor mij is het wel een momentje om bij stil te staan. Trouwens, zelf noem ik mijn stiefmoeder NOOIT “stiefmoeder” maar dat terzijde. Ze heet Femke. Als ik mijn band met Femke omschrijf aan vriendinnen wordt dit altijd bestempeld als bijzonder, dat is denk ik hoe ik mijn band met Femke zelf ook zal bestempelen. Femke is inmiddels al 16 jaar ‘aanwezig’ in mijn leven (zelf ben ik 19). Eigenlijk weet ik niet beter dan dat Femke in mijn leven is. Ik denk dat het leven zonder Femke voor mij zou voelen alsof er een ouder zou missen.
Femke was namelijk altijd degene die mij langs de lijn tijdens hockey stond aan te moedigen en mij in haar vrije tijd naar elke wedstrijd bracht waar ik naar toe moest. We zaten op z’n dag dan meestal 1,5 uur samen in de auto, wat ik alleen maar leuk vond. Femke is degene waar ik altijd alles tegen kan zeggen en ze wil altijd naar mij luisteren. Zij is de eerste die mij een berichtje stuurt wanneer ik een belangrijk tentamen of een leuk feestje heb. Femke is de eerste die een bericht plaatste toen ik een kamer zocht in Amsterdam. De eerste die wat post over mijn kampioenschap (hockey én tennis). Femke nam me mee naar Londen omdat ik naar de middelbare school ging. Zij gunt mij echt alles. Net zoals een ouder dat bij zijn eigen kind doet. De liefde en aandacht die zij vroeger aan mij heeft gegeven toen ik in het weekend bij mijn vader was, is uitgegroeid tot een bijzondere en liefdevolle band.
Als iemand aan mij vraagt of ik het vervelend vind dat mijn ouders zijn gescheiden dan is mijn antwoord dus ook ‘nee’. En deze nee is erg stellig. Ik zie hoe gelukkig Femke mijn vader kan maken en andersom. Daarnaast vult Femke denk ik een gat dat mijn ouders samen niet hadden kunnen vullen. De meer vriendinnen-achtige band die ik met Femke heb vind ik fijn.
Ooit zei een beveiliger op een vliegveld tegen ons: “Wat lijken jullie veel op elkaar”. Wij hebben deze man toen straal uitgelachen. Ik denk namelijk dat Femke en ik geen enkele uiterlijke overeenkomst hebben behalve schoenmaat. Maar misschien bedoelde deze man wel “wat passen jullie goed bij elkaar”. Femke en ik zijn als twee puzzelstukjes, we zien er anders uit maar passen precies bij elkaar.
Dus Femke hierbij wil ik je bedanken;
Bedanken voor je liefde
Bedanken voor je humor
Bedanken voor dat je altijd het beste uit mij wil halen
Bedanken voor je betrokkenheid
Bedanken voor je steun
Bedanken voor alle gezelligheid
Bedanken voor alle potjes klaverjassen die we altijd winnen
Ik gun elk kind van gescheiden ouders een Femke, een stiefmoeder (of vader) met een ontzettend groot hart die super veel liefde te geven heeft.
XOXO Daphne
Zin in nog zo’n mooi verhaal, lees dan de verhalen van Kaylee, Anne en Mandy.
