‘Als enig kind heb ik de steun van een broer of zus gemist tijdens de scheiding’

Voordat mijn ouders gingen scheiden vond ik het heerlijk om enig kind te zijn. Ik hoefde mijn Barbies nooit te delen en alle liefde van mijn ouders ging naar mij. We waren hecht met zijn drietjes. Een broertje of zusje heb ik hier toen nooit in gemist, maar dat tevreden gevoel veranderde toen mijn ouders uit elkaar gingen. 

Door: Evi

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 12 jaar was. Ineens was thuis niet meer dat warme gezin waarin ik zag dat papa en mama het fijn hadden samen. Maar stonden papa en mama tegenover elkaar en zweefde ik er als een eilandje tussenin, alleen. Want waar ik het vroeger altijd zo fijn vond om alleen met m’n poppen te spelen en alle liefde te krijgen, merkte ik nu dat dat allemaal verandert als papa en mama het niet meer fijn hebben samen. Want als papa en mama niet meer met elkaar willen praten, dan wordt dat ineens jouw taak. Plots zag ik mijn enig kind zijn niet meer als voordeel, maar merkte ik juist hoe graag ik de steun van een broer of zus had gehad.

Die eenzaamheid van geen broer of zus hebben heeft lang effect gehad op mij. Als twaalfjarig verlegen meisje stond ik alleen op familieverjaardagen, keek ik alleen toe hoe mijn vader een nieuwe vriendin kreeg en wist ik als enige hoe het voelde toen hij het contact verbrak. En als ze negatief over elkaar praatten, was ik degene die dat hoorde terwijl ik juist degene was die nog zo veel van allebei hield. Ik had geen broer of zus met wie ik deze momenten samen kon dragen. En alhoewel ik een hele lieve familie heb, heb ik me vaak alleen gevoeld. Want ik maakte het allemaal alleen mee, zo zonder broer of zus. Dus kroop ik ‘s avonds in bed met mijn knuffeltje, die ik stevig vast hield en waar ik niet zonder kon. Want met mijn knuffeltje voelde het toch iets minder alleen.

Toen ik ouder werd en uit huis ging merkte ik dat ondanks mijn drukke sociale studentenleven de eenzaamheid niet weg ging. Hoe gezellig het in mijn studentenhuis ook was, dat eenzame gevoel bleef aan me knagen. Alsof het in mijn hart vastgeroest zat. Totdat ik na een lastige periode besloot het roer om te gooien. Ik kwam bij een lieve coach terecht en samen met haar ben ik eens stil gaan staan, in plaats van altijd maar weg te rennen van de eenzaamheid door me onder te dompelen in drukte. Hier heb ik geleerd dat ik mijn emoties de ruimte kan geven om ze zo te verwerken. En wat voelde het fijn om niet alleen mijn verhaal kwijt te kunnen, maar ook nog eens begrepen en gehoord te worden!

Na die periode ben ik terechtgekomen bij Villa Pinedo. Plots had ik niet alleen een coach, maar een hele groep mensen die mij echt begrepen. Deze (h)erkenning is voor mij ontzettend helend geweest en ik hoop dat we dit de kinderen die via Villa Pinedo met een buddy praten ook mee kunnen geven. Dat jouw gevoelens niet gek zijn, emoties er mogen zijn en dat je zeker niet de enige bent. 

In mijn pad van mentale gezondheid heb ik geleerd, vooral als enig kind, hoe belangrijk het is om een manier te vinden om jouw gevoelens eruit te laten. Voor mij heeft schrijven hier altijd een grote rol in gespeeld. Ik schrijf al sinds ik jong ben hele dagboeken vol met mijn gevoelens en emoties en sinds kort ben ik dan ook een blog begonnen (evisnapper.com). Hier deel ik allerlei ervaringen rondom mentale gezondheid waar anderen zich hopelijk in kunnen herkennen. Ook de gesprekken die ik heb mogen voeren met familie en vrienden en de vele mindset boeken die ik heb gelezen hebben mij enorm veel steun geboden. Door ervaringen te delen en meer te leren over mentale gezondheid, weet ik inmiddels steeds beter wat ik dagelijks kan doen om de beste versie van mezelf te zijn. 

Ondanks dat je als enig kind dus geen broer of zus hebt om ervaringen mee te delen, hoeft dat niet te betekenen dat je er alleen voor staat. Doordat ik me lang alleen heb gevoeld, duurde het even voor ik besefte dat ook ik steun mag vragen! Ook ik mag me af en toe verdrietig voelen en ook ik mag om hulp vragen, want ook ik doe ertoe. Dus onthoud: ook al ben je enig kind, je hoeft het niet alleen te doen! 

P.s. Voor meer over mijn ervaringen met mentale gezondheid check mijn blog: evisnapper.com