Wat als mijn ouders niet waren gescheiden?

Een paar maanden geleden schreef ik een blog over ‘wat als mijn ouders hulp hadden gehad?’. Of ze dan bijvoorbeeld wel samen op mijn verjaardag zouden komen. Of dat de uitreiking van mijn VWO-diploma zonder spanning zijn verlopen. Ik weet het niet. En dat zal ik ook nooit weten.

Maar, wat als mijn ouders niet gescheiden waren? Nu nog steeds samen in een huis zouden leven. Wat zou er dan gebeuren? Hoe zou het voor mij en mijn zus zijn geweest?

Zou mijn moeder dan doodongelukkig zijn, omdat dit niet is wat ze eigenlijk wil? En zou mijn vader dan zijn heil ergens anders zoeken, omdat ook hij dit niet wil? Zouden er constant ruzies zijn? En hoe erg zouden deze ruzies worden? Hoe ver kan je als mens gaan? Ik weet het niet.

Zou ik iedere dag bang en op mijn hoede zijn wanneer ik thuis zou komen van school omdat ik niet weet hoe de bui hangt? Zou ik dan ook liever bij mijn vriendinnen zijn, in plaats van bij mijn eigen familie? Zou ik mezelf dan ook verstoppen in mijn kamer? Net als bij een vechtscheiding.

En hoe zouden de andere simpele dingen zijn verlopen? Het avondeten, ’s ochtends bij het ontbijt, de weekenden…Twee hele dagen met elkaar, klinkt best heftig als je niet gelukkig bent. Naar verjaardagen, naar opa en oma, naar de Efteling… Of zouden mijn ouders dan vaker zelf iets ondernemen, zelf naar de kroeg of met vrienden op stap? Zouden mijn ouders dan vaker gescheiden van elkaar de hort op gaan?  Zodat mijn zus en ik alleen thuis zijn.

Ik heb geen idee hoe het zou zijn, ik kan het alleen maar inschatten. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat een scheiding niet per definitie slecht is. Ik geloof dat iedere relatie op een keer leeg kan zijn, dat er niets meer uit te halen valt en dat beiden een andere kant op willen gaan. Je moet niet bij elkaar blijven voor de kinderen. Maar wanneer je gaat scheiden, vind ik dat je wel met elkaar moet blijven samenwerken; voor de kinderen. Met ieder een eigen, en hopelijk gelukkiger, leven.

Yvon (24)