Andere feestdagen
December. In mijn ogen de mooiste maand van het jaar. Ik geniet enorm van de kerstliedjes – ook na honderd keer op de radio, van de lichtjes, de Top 2000 en de feestdagen. Vooral Kerst en Oud en Nieuw vind ik heerlijk. Het huis gezellig maken met familie en vrienden, samen terugkijken op het jaar onder het genot van warme chocolademelk, oliebollen en appelflappen.
Maar deze periode is ook meteen de periode waarin ik het meest terugdenk aan de scheiding van mijn ouders. Ik herinner me Kerst met de familie. De héle familie. Dat is voor mij jaren geleden. Toen nog zonder de tumor van mijn oom (die gelukkig gewoon nog leeft nu), toen nog met mijn fantastische oma en ook nog met mijn vader. Toen reden we nog ’s avonds laat terug naar huis, door het besneeuwde landschap, met ‘Driving Home For Christmas’ op de achtergrond. Het gaf een familiegevoel. Een gevoel van samen zijn, van onlosmakelijk verbonden zijn.
Dit jaar vier ik ook weer de feestdagen. Natuurlijk vier ik ze. Maar wel anders: nu moet ik kiezen waar ik heenga, waar ik heen kán gaan. Hier thuis bij mijn moeder natuurlijk sowieso, maar ik wil ook naar m’n vader. En ik wil naar familieleden. En ik wil naar de ouders van mijn vriendin, die óók weer gescheiden zijn. En naar mijn opa met dementie. En naar mijn oma. En als het kan ook nog even naar de oma van m’n vriendin. Ik wil alles, maar dat is niet meer mogelijk, omdat mijn ouders en anderen niet meer op dezelfde plek wonen.
Wat ik heb geleerd van al die verschillende plekken en bezoekjes, is dat je moet leren het niet als een verplichting te zien. Je moet niet in de stress raken of bang zijn dat je niet iedereen tevreden kan stellen. Je moet simpelweg leren plannen en leren verdelen. Dit jaar is dat voor mij geen moeite meer, want ik ben eraan gewend geraakt. Ik vierde op 6 december Sinterklaas bij mijn vader, ik ga vóór de Kerst naar mijn schoonouders, met Kerst wil ik bij mijn moeder en de familie zijn, daarna bij mijn opa en oma, en Oud en Nieuw met mijn vader vier ik op 31 december al in de middag. Zo kan ik iedereen zien, en met iedereen genieten van alles wat deze decembermaand te bieden heeft.
Het is niet meer op één plek, niet meer helemaal samen. Het is niet meer zoals vroeger. En daar doe ik niets meer aan. Niemand niet. Klaar. Accepteren, doorgaan en opnieuw leren genieten. In nieuwe situaties, met nieuwe mensen. En weet je wat nou het mooie is van een moeilijke tijd? Later kijk je terug en zie je hoeveel je er zelf van geleerd hebt. Je voelt je sterker, je weet dat het leven vol mooie én pijnlijke verrassingen zit.
Wij zijn beter voorbereid. Als een warm paar handschoenen voor de koude decembermaand. Andere feestdagen – maar dezelfde warmte.
Yannick (22)
