Contactverlies – Brief van Eef

Lieve pap,

Weet je nog een aantal jaar geleden? Toen het tussen ons al een tijdje niet boterde en het contact op een avond plotseling tot een einde kwam. Ik weet het nog wel heel goed. Jij wilde mij even niet meer zien. Of je kon het even niet meer. 

Voor mij stond die tijd in het teken van gemis. Ik kon het niet helpen om jou elke dag te missen, hoeveel leuke dingen ik ook deed en hoeveel afleiding ik ook zocht. Hoe leuk mijn diploma-uitreiking ook was, jij was er niet om mij toe te juichen. Hoeveel zin ik ook had om in het buitenland te gaan studeren, jij was er niet om me uit te zwaaien op Schiphol. Duizend vragen spookten door mijn hoofd en ik vroeg me af of die ook door jouw hoofd spookten. Of was je me al vergeten? Jouw enige dochter, met wie je voor de scheiding zo’n goede band had.  

Ik had je in die tijd zo graag om advies willen vragen. Mijn wijze vader die zo lang een voorbeeld voor mij was. Ook wilde ik heel graag weer jouw grapjes horen, want die vond ik stiekem altijd de grappigste. Ik had je zo graag alles over mijn avonturen willen vertellen, maar jij wilde toen even niet. Iets wat voor mij lastig te begrijpen was en waar ik ontzettend veel verdriet van heb gehad. Maar hoe moeilijk het soms ook tussen ons is geweest, de hoop in ons contact heb ik nooit verloren. Ondanks dat het toen ondenkbaar was dat ik af en toe een spontaan appje van je zou krijgen of een foto als je op vakantie bent, krijg ik die nu wel. En ik denk niet dat je weet hoe dankbaar ik daarvoor ben. Net zoals de fijne momenten die we nu weer samen opbouwen. Al is het nog steeds niet zo vaak, ze zijn er wel en dat koester ik.

Mijn droom is dat jij en mama samen op mijn volgende diploma-uitreiking komen. Dat jullie weer allebei in een ruimte kunnen zijn en ik twee trotse ouders zie staan om naar te zwaaien als ik mijn diploma in ontvangst neem. Twee trotse ouders, in plaats van één.

-X-  Eef

Download de Open Brief ‘Aan alle gescheiden ouders met wie wij het contact (even) zijn verloren’.