Doet mijn mening er nog toe?
Gaan al deze rechtszaken, ruzies en problemen tussen mijn ouders om mij of alleen maar om het geld dat ze voor mij krijgen? Deze vraag heb ik mezelf zo vaak gesteld en ik weet nog steeds het antwoord niet…
De afgelopen periode zijn mijn ouders een rechtszaak gestart tegen elkaar. Ze zeggen allebei dat ze het beste voor mij willen, maar er wordt nooit naar mij geluisterd. Ze maken alleen maar ruzie over van alles.
Over hoeveel alimentatiegeld er betaald moet worden. Over wie mijn school, sport en al dat soort dingen betaalt. Over wanneer ik bij wie ben, maar vooral over het geld.
Mijn ouders zeiden allerlei dingen over elkaar tegen mij: Die liegt, dat is niet waar, je moet mij geloven. Maar hoe moet ik weten wie de waarheid spreekt? Dat kan je dus niet weten, want je bent er zelf nooit bij op het moment dat het gebeurt. Dus moet je leren naar je hart te luisteren, doen wat voor jou goed voelt. Dat probeerde ik, maar ik mocht van mijn vader niet mijn eigen mening uiten, dus tja…wat doe je dan?
Ze luisterden allebei niet naar mij, ik was niet belangrijk, mijn mening deed er niet toe. Ik kreeg er genoeg van. Ik vond dat mij ouders alleen maar aan zichzelf dachten en totaal niet aan mij. Dus ging er een knopje om, ik werd boos. Ik schreeuwde tegen mijn ouders dat ik er klaar mee was, dat ze nooit naar mij luisterden en dat ik dit allemaal niet zo had gewild. Ik barstte in tranen uit en vertelde hoe ik me voelde. Ze luisterden en zeiden dat ze zouden proberen meer naar mij te luisteren.
Natuurlijk zijn het je ouders en ben jij jonger, maar dat betekent nog dat je je eigen mening niet mag uiten. Dat is zelfs heel belangrijk, want anders gebeuren er dingen (in je toekomst) die je helemaal niet wilt.
Mijn ouders hebben nog steeds moeite om echt naar me te luisteren en mijn mening te accepteren, maar het gaat steeds beter en daar ben ik blij om. Ik ben heel blij dat ik toen voor mezelf durfde op te komen. Nu proberen mijn ouders dingen met mij te overleggen en dat helpt heel erg. Het geeft veel meer rust.
Dus ik raad je zeker aan: praat met je ouders over je gevoelens, over jouw mening. Je gaat je zoveel beter voelen. Ze zullen het vast niet met alles eens zijn, maar zo leren ze er in ieder geval wel mee om te gaan!
Julia (15)
