EEN SCHEIDGOEDE AANPAK?! GO FOR IT!
Het is zo hard nodig! Elke dag weer worden de rechten van kinderen met gescheiden ouders geschonden, omdat wij in Nederland een jeugdzorgsysteem hebben gecreëerd dat gericht is op veiligheid, problemen en risico’s. Wist je dat we ook dalen op de kinderrechtenranglijst?
Ergens kan ik wel begrijpen dat dit gebeurt. We willen niet dat een kind pijn of verdriet heeft. Dat het zich eenzaam voelt. Of knel zit tussen de ouders. Het is zo’n beetje ons natuurlijk instinct dat we dan die nare gevoelens bij kinderen weg willen nemen. We willen liever niet dat ze er zijn. Wij vinden het niet fijn dat kinderen negatieve dingen voelen. En wat we (lees: volwassenen) dan gaan doen? Redden wat er te redden valt. Met de beste bedoelingen trekken we kinderen mee in onze ‘Wondere Wereld’ vol protocollen, richtlijnen en taxatie-instrumenten.
Heb jij jezelf weleens afgevraagd waarom er zo’n grote kerstboom is opgetuigd vol met interventies en programma’s voor kinderen met gescheiden ouders? Die – zo is mijn ervaring – ook nog eens met elkaar moeten concurreren om (financieel gezien) overeind te blijven?
HELPEN WE DAAR DE KINDEREN MEE?
Nee, is het antwoord dat ook steeds meer klinkt vanuit de gemeenten waar wij actief zijn. Dat is zó fijn, want hoe het nu gaat is niet oké en bovendien zo niet nodig. Maar: hoe moet het dan wel? En wat kun je als wethouder, beleidsadviseur, consulent of beroepskracht als je overgeleverd lijkt te zijn aan een systeem met ontzettend veel organisatie- en politieke belangen? En waar de financiële druk immens is?
Juist ja, het heft in eigen handen nemen en het toch anders doen. Laat jezelf leiden door je hart en niet door de huidige wetgeving en het (jeugdzorg)systeem dat nog teveel gericht is op controle, beheersing en het veiligheidsdenken. Als je luistert naar wat kinderen écht nodig hebben, dan hoeft het helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. Kinderen met gescheiden ouders missen vooral liefde, aandacht en steun. In de eerste plaats van hun ouders. Wat kunnen we dan leren van de ouders die in harmonie scheiden? En weten we – goed genoeg – wat er gebeurt met ouders bij wie dit niet lukt? Die ruzie blijven maken en vanuit eigen pijn en verdriet het belang van hun kind(eren) even niet voorop kunnen stellen. Begeleiden wij die ouders dan – goed genoeg – om samen zo goed mogelijk ouders te blijven voor hun kind(eren)?
Hiermee wil ik de complexe situaties waar sommige gezinnen mee te maken hebben trouwens niet tekort doen. Een wereld zonder jeugdzorg bestaat niet. Maar we moeten onszelf wel in de spiegel aan durven kijken en zeggen dat ook een flink deel van die complexe situaties zo geworden zijn door het toedoen van het (jeugdzorg)systeem. En we moeten ook durven stellen dat het de ouders die uit elkaar gaan of (al een tijdje) zijn, degenen zijn die in de eerste plaats steun en zorg nodig hebben op weg naar duurzame samenwerking naar ouderschap. En vaak niet de kinderen.
Anders dus. In het belang van kinderen. En wij weten hoe zo’n SCHEIDGOEDE aanpak eruit kan zien vanuit kindperspectief. Niet dé waarheid, maar wel waarheid gebaseerd op ervaringen en verhalen van kinderen.
Nieuwsgierig? Neem contact met mij op (sanne@villapinedo.nl). Wij denken graag met je mee!
Geniet van de zomer!
Sanne
