Examenstress

Net als 200.000 leeftijdgenoten zit ik midden in mijn eindexamenperiode. Een periode vol stress, angst en “laat-maar-zitten”-gevoelens. Ik heb de eerste week overleefd maar de zwaarste week staat mij nog te wachten.

Om mij 100 % op mijn leerwerk te kunnen focussen zijn er twee dingen heel belangrijk: stilte en rust. Maar met een zusje en een stiefbroer en -zusje is dat nog best lastig, zo heb ik de afgelopen weken geleerd.

Het zachtste geluidje, getik of gezoem is genoeg om me helemaal uit mijn concentratie te halen. En als ik eenmaal uit mijn concentratie ben dan heb ik dat vaak zelf niet eens door. Ik realiseer me pas vier bladzijdes verder in mijn geschiedenisboek dat ik alle woorden heb gelezen, maar niets heb onthouden. Ik ben dus makkelijk af te leiden. Het helpt dan niet als mijn zusje besluit om met vier vriendinnen een dag bij ons thuis te zitten, want dan is het snel gedaan met die o zo belangrijke stilte.

En dan nog iets: Het eindeloze heen-en-weer sjouwen van tassen! Dat is echt een van mijn grootste irritaties aan het hebben van gescheiden ouders. Na vijf jaar vergeet ik nog steeds boeken in te pakken, wat extra onhandig is in een eindexamenperiode. Je beseft je pas hoeveel je in een dag gedaan kunt krijgen juist als je níet de mogelijk hebt om het daadwerkelijk te doen. Dit blijft toch één van de problemen waar ik nooit een oplossing voor kan bedenken zonder dat ik de verdeling van de dagen moet aanpassen. Ik ben best tevreden met hoe alles nu is geregeld, maar het blijft stressvol.

Om af te sluiten heb ik nog één tip die ook geldt voor jongeren die geen gescheiden ouders hebben: Vermijd Netflix tot na je eindexamen. House of cards isn’t going anywhere.

Robin (16)