Heimwee verpest mijn vakantie
Ken je dat gevoel? Het zonnetje schijnt, je hebt net je laatste schooldag achter de rug en de zomervakantie staat voor de deur. Je kijkt uit naar de vakantie met je ouders en je broertjes of zusjes: eindeloos lang zwemmen, badmintonnen in het veldje voor je tent. Misschien ga je wel op zeilvakantie en zie je dolfijnen boven het water uitspringen. Of misschien ga je wel de Big Ben bekijken en word je zoenend gespot onder de Eiffeltoren. Ken je dat gevoel? Ik niet namelijk.
Al sinds ik me kan herinneren hou ik niet van vakanties. Ik hou niet van de drukte op straat, ik hou niet van de brandende zon in mijn nek, ik hou niet van schreeuwende kinderen op de speelplaats en ik hou vooral niet van het lang weg zijn van huis. Maximaal vijf dagen houd ik het vol. Een week op vakantie? Prima, maar dan deal jij met mijn humeurigheid de laatste twee dagen. Heimwee noemen ze dat geloof ik.
Vroeger associeerde ik heimwee met het verlangen naar je ouders. Naar je eigen kamer, je eigen geur. Misschien is dat ook wel wat ik mis. Ik ben al zeker zes jaar het huis uit en zou echt niet meer weten hoe mijn puberkamer rook (vast zoals elke puberkamer), maar ik weet inmiddels wel wat echt missen betekent.
Sinds de scheiding hecht ik meer waarde aan materiële dingen. Kleding, sieraden, mijn eigen bedje, zelfs mijn eigen huis. En volgens mij is dat de kern van de pijn die een echtscheiding teweeg brengt. Tenminste, dat heeft een psychologe ooit tegen me gezegd. Na al die jaren na de scheiding, vind ik het nog steeds moeilijk om me emotioneel te hechten aan mensen. Dit klinkt misschien heel vreemd, maar heeft echt een vervelende uitwerking. Zo hou ik absoluut niet van borrels met onbekende mensen, vertrouw ik alleen mensen die ik al jaren ken en hou ik dus ook niet van vakanties. Vakanties betekenen lang van huis weg. En lang van huis weg zijn brengt de angst met zich mee dat er dingen kunnen gebeuren waar ik geen controle op heb.
Maar het gaat beter. De afgelopen twee jaar ben ik samen met mijn vriend op vakantie geweest. Eerst een kleine week naar Duitsland (lekker dichtbij huis) en daarna een week naar Oostenrijk. Tien uur van huis verwijderd heb ik de beste week van de afgelopen jaren gehad. De Oostenrijkse bergen stonden identiek aan mijn controledrift. Ze zijn allemachtig hoog, maar wanneer je ze eenmaal over bent, kan het genieten beginnen.
Deze zomer geen Oostenrijkse bergen, maar misschien wel een grensverleggende vliegreis. Ik ben benieuwd welke metafoor er dit keer aan de betoverende wolken hangt…
Kelsey (24)
