‘Het is nooit te laat om over de scheiding te praten’
Ik kan het mij niet meer herinneren: het Gesprek. Ik was 2 jaar toen mijn ouders gingen scheiden. Altijd heb ik gedacht dat de reden voor de scheiding gewoonweg was omdat ze niet meer verliefd waren. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om te weten wat de echte reden is. Voor mij was het feit dat ik 2 ouders heb die mij apart opvoeden, gewoon heel normaal.
Door: Amber
Tot ik 18 jaar was en in mijn eerste jaar van de studie Pedagogiek een socialisatieverslag moest schrijven: een levensloop vanaf mijn geboorte tot mijn 18e. Tijdens mijn opleiding leerden we van alles over onszelf. Na een best wel turbulente jeugd – na de scheiding van mijn ouders – heb ik EMDR-therapie gevolgd. Hierdoor vond ik het heel moeilijk om terug te duiken in mijn jeugd. Het voelde als een kamertje in mijn hersenen die helemaal dichtgetimmerd is en waar ik niet meer in kon. Zo’n socialisatieverslag schrijven als je dingen zelf niet meer goed kan herinneren of waar je zelf niet veel meer bij voelt, is dan heel lastig.
De tip van mijn docent: duik met je ouders in de fotoboeken! En dat deed ik. Op een doordeweekse avond zat ik met mijn moeder aan de eetkamertafel. Ik heb het geluk dat mijn ouders heel veel herinneringen hebben bijgehouden, in ik denk wel 20 fotoboeken. Alhoewel ik geen idee heb hoe mijn ouders waren toen ze nog samen waren, kan ik dat wel zien in de fotoboeken. De foto’s dat ze verliefd naar elkaar kijken zijn nihil, maar ze zijn er wel.
‘Mam, waarom zijn jullie eigenlijk gescheiden? Wat is jouw kant van het verhaal?’, vroeg ik aan mijn moeder. Die vraag had ze even niet zien aankomen. Dezelfde vraag heb ik even later ook aan mijn vader gesteld. Ik kan je verzekeren: het waren 2 hele andere verhalen. Maar dat maakte mij niet uit. Want zonder negatief te praten over de andere ouder, maar door juist naar hun eigen aandeel te kijken in de scheiding, waren ze allebei heel eerlijk en open over hoe zij dit hebben beleefd.
Sinds ik vrijwilliger ben bij Villa Pinedo (nu zo’n 6 jaar), worden die vragen ook weleens aan mij gesteld. Mijn ouders zijn nieuwsgierig hoe ik het heb ervaren, wat ik wel fijn vond en wat ik graag anders had gewild. Ze weten dat ik het achteraf toch best heb gemist om mijn ouders samen te herinneren. De liefde die ze met elkaar hebben gedeeld. Dat gemist mag er zijn en dat voelt fijn.
Ik was 18 jaar toen ik voor het eerst hoorde waarom mijn ouders zijn gescheiden. Nu ik 27 jaar ben, weet ik dat ik nog steeds bij allebei mijn ouders terecht kan voor alle vragen die ik heb. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Want het is nooit te laat om over de scheiding te praten.
