Huilend afstuderen

Ik ben vorig jaar afgestudeerd aan de Universiteit van Tilburg. Ik heb mijn master-scriptie geschreven over de rechtspositie van kinderen in echtscheidingszaken. Jammer genoeg heb ik weinig goede herinneringen aan deze dag.

Met z’n allen in een kleine zaal, ongemakkelijk op een rij. Natuurlijk waren mijn ouders aanwezig. Ze zouden me nooit hebben laten zitten, maar om het echt gezellig te noemen…

Uiteindelijk stond ik daar, klaar om mijn scriptie te verdedigen. Ik begon met een kleine introductie en ik wilde uitleggen waarom ik deze scriptie geschreven had. Ik keek rond en zag mijn ouders, ver uit elkaar, beide met een andere partner. Opeens begon ik te huilen en kon ik niet meer stoppen. Hoe gênant, dat was niet de bedoeling! Na een korte pauze van vijf minuten, een zakdoek en een flesje water kon ik mijn verdediging afmaken. Ik kreeg een goede beoordeling en vanaf dat moment mag ik mezelf jurist noemen. Hartstikke blij natuurlijk, maar toch heb ik er een naar gevoel aan over gehouden.

Blijkbaar heeft de echtscheiding van mijn ouders meer invloed op mij gehad dan ik dacht. De dag van mijn afstuderen was een belangrijke dag voor mij. Ik hoop dat ik me op toekomstige belangrijke dagen, bijvoorbeeld mijn bruiloft, minder akward voel en er iets meer van kan genieten!

Nadine Jamin (26)