Ik ben sterker geworden door de scheiding
Soms lees je iets in de krant wat je meteen wil delen. In de zaterdageditie van NRC Next staat op pagina twee in grote letters: “Een scheiding remt de ontwikkeling van een kind”. Er staat in het artikel dat een scheiding voor zoveel stress zorgt bij een kind, dat hij of zij hoger scoort op agressie, angst en depressie dan kinderen van niet gescheiden ouders. Maar het artikel stelt dat er nog iets ergers is dan gescheiden ouders, namelijk ruziënde ouders.
Deze conclusie geloof ik graag. Ik weet dat de constante spanning in huis nog veel schadelijker is. Als je thuis op je tenen moet lopen of moet schreeuwen om aandacht van je ouders, dán heb je het in mijn ogen als ouder echt te bont gemaakt. Kies er in dat geval dan alsjeblieft voor om uit elkaar te gaan. Misschien dat het op korte termijn het vuur alleen maar aanwakkert, maar op lange termijn kom je daar een stuk verder mee.
Ja, een scheiding tekent je voor het leven. Maar deze littekens zijn iets waar je trots op mag zijn. Ik denk dat ik nooit zo sterk en zelfverzekerd zou zijn geweest als mijn ouders bij elkaar waren gebleven. Nooit zo voor mezelf zou zijn gaan vechten. Nooit zo realistisch naar het leven zou zijn gaan kijken. Nooit zo snel hebben geleerd te accepteren dat dingen nu eenmaal veranderen, zónder dat je daar iets mee te maken hebt of er iets aan kan doen. En ik leer nog steeds. Een kind van gescheiden ouders blijf je voor het leven.
Toen ik voor het eerst mijn mede-trainers ontmoette bij Villa Pinedo werd mij dat gelijk duidelijk. Deze meiden zijn net zoals ik. Wij zijn sterk geworden doordat we dit hebben meegemaakt, en niet ondanks.
Iris (24)