"Ik verhuisde twaalf keer"

De scheiding van mijn ouders vond ik niet heel erg. Ik wilde liever dat zij apart van elkaar leefden dan samen met elkaar, omdat er anders teveel ruzie was. Maar soms… Soms vraag ik mijzelf wel af, hoe mijn leven eruit zou zien als mama en papa nooit ruzie hadden gehad of nooit waren gescheiden. Zouden wij dan ook jarenlang op één plek hebben gewoond? Gewoon net als alle andere kinderen. Opgroeien in dezelfde buurt met je vriendjes en vriendinnetjes van de basisschool. Dezelfde kamer, omgeving en winkels. Lekker vertrouwd op diezelfde plek.
“Pak je spullen in, we gaan verhuizen!” Dit waren de woorden die ik mijn jeugd in totaal twaalf keer heb gehoord.

Steeds weer wennen en nieuwe vriendinnen maken

Door de ruzies van mama en papa bleven we heen en weer verhuizen. Elke keer een nieuwe school, nieuwe vriendjes en vriendinnetjes maken en achterlaten, nieuwe omgevingen leren kennen of een kamer opnieuw inrichten. Super vervelend vond ik dat altijd. En ja, ik denk dat dat wel logisch is. Het is zo wennen elke keer. Op een gegeven moment had ik ook geen zin meer om vrienden te maken, omdat ik ze toch weer moest achterlaten of weer dat hele proces van ‘elkaar leren kennen’ moest doormaken.

Ken jij dat ook? Dat heen en weer verhuizen door de problemen van je ouders?

Nu ik ouder ben vind ik de verhuizingen van toen minder erg. Ik heb zoveel leuke mensen leren kennen die ik anders nooit zou hebben gekend als mijn ouders geen problemen hadden. Mijn leven zou er heel anders uit hebben gezien als mijn ouders niet waren gescheiden. Het heen en weer verhuizen heeft gelukkig dus ook wel goede kanten gehad realiseer ik mij nu.

Sandhia (23)