Lieve pap – een brief van Stanja

Lieve pap,

Vandaag is het Vaderdag. Het voelt wel grappig om een brief te schrijven aan een man van weinig woorden.

Bij jou is ‘schijn bedriegt’ meer dan waar; achter het stoere biker uiterlijk met tatoeages, lange baard en kaal hoofd zit eigenlijk een Grote Vriendelijke Reus.

Ik ken geen enkele andere man die zoveel liefde in zich heeft als jij. En dat is te voelen, niet alleen door mij.

Je trekt beesten aan als een soort bebaarde Sneeuwwitje en krijgt huilende baby’s stil met alleen je aanwezigheid. Je straalt een rustige, vriendelijke energie uit die prettig is om je in te begeven. Je kent al je buren, kan schaamteloos hard lachen om slechte dad jokes video’s die je vindt op Facebook en bent altijd trots op mij en Lenne, wat we ook doen. Je geeft een 21-diner speech die het hele gezelschap laat snotteren en hebt mij en Lenne samen met onze moeder door de scheiding geloodst op een goede manier, met onze belangen voorop.

Ik weet dat achter het rustige front ook een hoop piekergedachten en zorgen schuilen. Ik ben blij dat je deze wat meer met mij bent gaan delen.

Het is grappig dat wanneer een kind opgroeit, je eigenlijk je ouders opnieuw leert kennen en de verhoudingen verschuiven.

Van een soort alwetende Ouder God naar ook gewoon een gevoelig mens met eigen zorgen en imperfectheden. Ik vind dit een mooie ontwikkeling om te observeren. Ik ben blij je te leren kennen. Ondanks dat ik ondertussen alweer naar de midden twintig kruip, blijf ik altijd je kind die graag in jouw armen kruipt voor een dikke knuffel zonder woorden.

Ik ben trots jouw dochter te zijn.

Fijne vaderdag.

Stanja