Nog meer opa’s en oma’s

Ongeveer tien jaar geleden gingen we voor het eerst mee op visite bij de ouders van mijn stiefvader, die ik nu zie als een extra opa en oma. In het begin vond ik het nogal spannend als we daar heen gingen. Twee oude mensen met een hond en het was allemaal zo anders dan bij mijn ‘echte’ opa en oma. Mijn broertje en ik kropen dan ook altijd half in onze moeder als we daar net waren.

Eigenlijk heb ik alleen maar goede of grappige herinneringen aan mijn bonus opa en oma. Ik weet dan ook nog heel goed dat er vroeger in de trapkast een tasje hing vol met van die opplak-tattoos die wij natuurlijk heel stoer op ons lichaam plakten. En dat we altijd in de studeerkamer speelden, waar nu alleen mijn jongste broertje nog wel eens zit.  Dan gingen mijn broertje en ik samen een spelletje doen op de computer. Dat vonden wij altijd heel leuk, vooral als oma dan niet verder kwam en wij haar hielpen het level uit te spelen. Oma was heel hip en speelde altijd PlayStation spelletjes.

En dan breekt het moment aan dat je meer bij de volwassen mensen gaat zitten. Dat doen we nu nog steeds. Er wordt gepraat over van alles en nog wat en het is altijd gezellig. Naar mijn idee heb ik gewoon al het goede van opa’s en oma’s, maar nu keer twee!

‘Lieve opa en oma, bedankt dat wij zo gastvrij en liefdevol in jullie familie zijn opgenomen en dat we altijd met alles bij jullie terecht kunnen.’

Ik weet dat het niet vanzelfsprekend is dat je de ouders van je stiefvader en moeder regelmatig ziet, want vaak wordt dat een beetje vergeten. Maar ik denk wel dat het juist goed is om te zien waar je stiefvader of -moeder vandaan komt en waarom ze zijn zoals ze zijn. Zo leer je elkaar beter kennen en ook beter begrijpen.

Rosalee (18)