Samenzijn missen

Ik ben altijd een familietype geweest. Ik organiseerde regelmatig dat we met de hele familie ergens gingen eten. Ons gezin vond ik ook heel belangrijk. Op de basisschool en in het begin van de middelbare school had ik het niet zo naar m’n zin op school. Ik leefde eigenlijk van de uitstapjes en vooral van de vakanties met mijn vader, moeder en zusje. Ik keek het hele jaar uit naar de zomervakantie. Dat was echt een heilige tijd voor mij. We gingen altijd kamperen in Zuid-Frankrijk. Zonder camping uit te zoeken, gewoon op de gok en we keken wel waar we terecht kwamen. Het was altijd een groot avontuur en we hebben behoorlijk wat leuke en minder leuke dingen meegemaakt samen. Op vakantie hadden we allemaal aandacht voor elkaar en hoefde ik even niet aan school te denken. Als klein kind zag ik al op tegen de dag dat ik niet meer met m’n ouders op vakantie zou gaan. Helaas kwam daar door de scheiding iets vroeger een eind aan dan ik gedacht had. Vooral vlak na de scheiding van mijn ouders kon ik de pijn bijna niet verdragen die ik voelde als ik me bedacht dat we nooit meer samen weg zouden gaan. Dat brak echt mijn hart. Nog steeds, als ik een liedje hoor dat we vroeger draaiden in de auto, springen de tranen in m’n ogen. Ik denk dat ik dit altijd blijf missen.

Op onze laatste zomervakantie deden mijn ouders best wel normaal tegen elkaar dus dat was heel fijn. Op een van de laatste dagen reden we terug naar de camping en stond Edge of Desire van John Mayer op. Het klonk zo ontroerend en ik keek naar mijn ouders die voorin zaten. Ik vond het opeens zo zielig hoe ze daar zaten, allebei in een leven waar ze niet meer in wilden zitten. Ergens waar ze eigenlijk niet samen wilden zijn. De toekomst die niet zo gelopen was als ze gehoopt hadden. Daar denk ik altijd aan terug als ik dat liedje hoor.
Gelukkig heb ik nu mijn eigen vakantie met mijn vriend samen, en daar geniet ik intens van.

Nicole (24)