Scheidvakanties – het verhaal van Sam
“Mama, ben ik eigenlijk ooit met papa op vakantie geweest?” – een vraag die ik volgens mij al heel vaak heb gesteld. Telkens hoop ik stiekem op een ander antwoord, denk ik. Want in al die jaren van mijn leven met gescheiden ouders, heb ik veel fantastisch leuke vakanties meegemaakt. Maar geen daarvan was met papa.
Papa beloofde mij elk jaar hetzelfde: “Dit jaar mag je mee op vakantie!” En elk jaar werd ik toch weer teleurgesteld. Hij ging wel elk jaar op vakantie hoor, maar gewoon niet met mij. Als ik vroeg waarom het dan weer niet doorging, dan zei hij dat hij mij er gewoon liever niet bij wilde hebben. “Maar volgend jaar misschien wel.” Soms voelde dat best wel naar. Waarom wil hij niet dat ik mee ga? Ik ben toch best lief? Hij ging naar de mooiste plekken in de wereld die ik graag ook had willen zien. Achteraf mocht ik dan de foto’s bekijken, van hem met zijn vrouw en hun kinderen. Dat zag er altijd heel leuk en gezellig uit. Vol blijdschap vertelden ze dan over de geweldige vakantie die ze hadden gehad met elkaar. Met een lieve glimlach reageerde ik enthousiast op alle foto’s en verhalen. En ondertussen voelde ik de tranen achter mijn ogen prikken.
Eerlijk gezegd, had het me niet uitgemaakt of de vakantie met papa een reis naar het buitenland was geweest. Ik had gewoon graag een vakantie met hem gewild. Waarin we leuke dingen zouden doen; van de zon genieten, zwemmen, lachen en een ijsje samen eten. Echt even tijd samen.
Gelukkig heb ik altijd hele leuke zomers gehad bij mama. Reisjes naar Italië, Frankrijk, Duitsland, België of gewoon lekker in Nederland… met mama mocht ik altijd mee. Het was bijna vanzelfsprekend dat ik de zomer bij mama doorbracht. Ik heb hele leuke herinneringen aan die vakanties. Mama maakte er altijd een feestje van, of we nu op reis gingen of gewoon thuis bleven.
Inmiddels ben ik volwassen en weet ik dat de vakantie met papa er niet meer komt. Eigenlijk ben ik al heel lang geleden gestopt met hopen op zo’n zomer.
Soms kan ik nog steeds niet geloven dat ik nooit mee mocht.
Ik had het zo fijn gevonden om papa in een andere omgeving te zien. Waar hij misschien zelf ook wat meer ontspannen was en tijd voor mij had. Toch neem ik papa niets kwalijk. Ik denk dat hij het gewoon echt niet kon of echt niet wilde. Met mezelf heb ik de afspraak gemaakt om elk jaar eventjes op vakantie te gaan. En er elk jaar een feestje van te maken. Het liefst met zoveel mogelijk van mijn lieve mensen om me heen.
