Scheidvakanties – het verhaal van Mila
Af en toe denk ik terug aan de zomervakanties van de eerste paar jaren na de scheiding van mijn ouders. Gezeik was dat.
Mijn zus en ik mochten vaak niet mee op vakantie met mijn vader, mijn stiefmoeder en haar twee kinderen… Mijn moeder had hier zo haar redenen voor. ‘’Dit is iets tussen papa en mama’’, zei ze dan. Ik werd dan boos op haar en ik was vooral heel verdrietig. Mijn moeder legde dan gelukkig toch een beetje uit wat hierachter zat.
Mijn moeder was vooral heel bang dat mijn vader of stiefmoeder negatief over haar zouden gaan praten. Ik begreep haar angst heel goed, want dit gebeurde helaas ook heel vaak. Ook waren er nog wat andere redenen, die mijn moeder vertelde. Ik weet hier niet meer zoveel van, maar ik nam haar wel serieus.
Ik geloofde mijn moeder dan met dat het beter was dat mijn zus en ik niet meegingen met mijn vader op vakantie.
Mijn moeder zei vooral dat ze erover na moest denken of mijn zus en ik mee mochten. Ze was dan niet duidelijk en deed er lastig over in de tijd dat de vakantie geboekt moest worden. Mijn vader en stiefmoeder hakte dan zelf de knoop door en besloten dan niet voor mij en mijn zus te boeken. Ik voelde mij ontzettend buitengesloten. Soms kon ik dan boos worden op mijn vader hierover. Hij antwoordde dan heel fel dat mijn moeder zo moeilijk deed en dat hij daarom geen rekening meer met ons kon houden.
Na de vakantie werd er nog vaak gesproken over hoe leuk de vakantie wel niet was en werden er veel foto’s laten zien.
Ik voelde mij dan niet deel uitmaken van de familie. Het voelde alsof mijn vader met mijn stiefmoeder en haar twee kinderen een nieuw gezinnetje vormden.
Wie er gelijk had, weet ik nu eigenlijk niet meer. Ik kijk nu toch anders naar de hele situatie. Het leek er ook wel een beetje op dat mijn moeder ons tegenhield om mee te gaan met mijn vader op vakantie. Wat een gespannen tijd was dit. Maar gelukkig mag ik nu helemaal zelf bepalen of ik wel of niet mee wil op vakantie met mijn ouders. Dat is een voordeel van ouder worden. Ik merk en voel namelijk dat ik mijn eigen keuzes mag maken.
– Mila, 21 jaar
