Twee verschillende levens

Mijn ouders gingen scheiden toen ik twee jaar was dus daar weet ik weinig meer van. Wat ik me wel herinner is dat mijn situatie altijd anders was dan bij vriendinnen. Mijn vader en mijn moeder hebben allebei een nieuwe partner en ik heb er (naast mijn eigen lieve zus) drie leuke zusjes bij. Toen ik net bonusouders kreeg was dat heel raar. Je ziet toch liever je eigen moeder samen met je vader, dan een andere vrouw die je nog niet goed kent. Ik had toen ik elf jaar was echt geen goede band met hen. Niet met mijn stiefouders, maar ook niet met mijn eigen ouders.

Ik heb het er erg moeilijk mee gehad en stootte iedereen van me af. ‘Waarom kan ik geen normaal gezin hebben?’ dacht ik altijd. Ik had veel ruzie en moest steeds heen en weer met mijn spullen. Dan weer en paar nachtjes bij me moeder, dan weer een paar nachtjes bij me vader. Ik kon nooit mijn spullen op één plek hebben en moest me steeds aanpassen aan de ouder en aan de omgeving.
Mijn vader is ver weg gaan wonen en in dat dorp had ik niets, alleen het gezin bij mijn vader. Ik kon niet naar mijn vriendinnen toe of met hen de stad in, want het was een uur heen en weer. Vaak mocht dat ook niet, omdat ik thuis moest spelen met mijn zusjes. Daarom werd ik zo boos, ik wilde me eigen weg gaan.

Waarom konden mijn zussen en ik niet in één huis wonen en dat mijn ouders dan om de week kwamen? Laat hen lekker hun spullen heen en weer sjouwen en zich aanpassen aan ons, dacht ik vaak. Ik vond toen dat zij ons in deze situatie hadden gebracht en dat mijn zus en ik daar het slachtoffer van waren.

Nu ben ik positiever, want als je alleen maar negatief denkt is het leven niet meer leuk. Je moet van elke dag genieten, er het beste van maken.
Ik probeer alles van de positieve kant te bekijken. Ik heb er drie zusjes bij gekregen, twee nieuwe ouders, twee huizen, twee kamers, twee keer op vakantie, twee keer mijn verjaardag vieren. Twee verschillende levens, een nieuwe grote familie. Het is wennen, maar je leert uiteindelijk hoe je ermee om moet gaan.

Mijn ouders zijn weer gelukkig en daar ben ik blij om. Ze hebben een nieuw begin gemaakt, en ik ook. Ik hou superveel van mijn zusjes en alle ouders. En ik ben het inmiddels zo gewend, dat ik het niet meer anders zou willen.

Julia, 15