Vaderdag: van onzindatum tot betekenisvol bezoek
‘Hey mannen, komen jullie zondag de 21e gezellig lunchen?’ Mijn vier jaar jongere broertje (19) en ik krijgen het voor ons inmiddels bekende berichtje van onze vader in juni. Ik heb altijd weinig gehad met die afgesproken data en geplande dagen. Wat stelt dat hele ‘Vaderdag’ nou voor? Maar sinds een paar jaar weet ik wat het voorstelt.
Mijn ouders zetten een punt achter hun huwelijk in de herfst van 2010. Mijn moeder kwam erachter dat hij vreemdging – het bleef niet bij één vrouw – en voelde dat het vertrouwen weg was. Na vele gelukkige jaren, waarin we met zijn vieren een hecht gezin vormden, veranderde het liefdesvuur al voor langere tijd in een bescheiden vlammetje. Mijn vader kreeg ook nog eens last van een flinke depressie. Alles bij elkaar zorgde voor de scheiding.
De eerste maanden zaten voor mij persoonlijk vol woede. En onbegrip. Waarom doet je pa zoiets, waarom zorgt hij er indirect voor dat ik hier bijna dagelijks mijn moeder zit te troosten en me verantwoordelijk voel voor m’n puberende broertje? Op die vragen krijg je geen antwoord. Die zocht ik ook niet, ik nam afstand van mijn vader en wilde hem een tijdje niet zien. Lekker met vrienden op stap, beetje drinken, beetje flirten. Je doet wat jongens van 18 doen. Het gevolg is dat je alles in de overtreffende trap doet: te lang op stap, te veel aan de drank, overdreven achter de meiden aan.
Ik sloot me af, verloor mezelf. Dagen lang liep ik door het huis, nerveus, verdrietig en boos. Na maanden van verwerken bij een psychologe, op papier én op het voetbalveld, begon ik me langzaam beter te voelen. Zaterdagnacht maakte ik het niet meer zo bont dat ik me in een dronken bui met bebloede vuisten afreageerde op een boom. Mijn cijfers gingen omhoog. Ik leerde mijn vader weer te ‘beoordelen’ als vader, en niet langer als man van mijn moeder.
Ik heb me toen gerealiseerd dat hij altijd z’n best heeft gedaan voor mij en zijn broertje. Dat hij het in ieder geval anders wilde doen dan zijn eigen vader. Hij heeft absoluut niet de meest verstandige keuzes gemaakt tijdens zijn huwelijk, maar op een gegeven moment was het voor hem gewoon klaar. Moet je dan bij iemand blijven, alleen maar om het gezin te ‘redden’, om iedereen bij elkaar te houden? Dan hou je anderen én jezelf voor de gek. Hij werd opnieuw verliefd, en is dat nu nog steeds. Wie ben ik om hem tegen te houden?
Na een periode van woede en onbegrip jaren geleden, ben ik weer trots geworden op mijn vader. Onlangs raakte ik tijdens een weekendje weg met mijn teamgenoten verwikkeld in een vrij heftig gesprek, met jongens die hun pa inmiddels helemaal niet meer willen zien. Om andere redenen, die ook veel heftiger zijn dan een scheiding. Na afloop realiseerde ik me weer eens hoe blij ik ben dat het contact met mijn vader nu weer goed is. Beter dan ooit zelfs.
Vaderdag betekende vroeger niets voor me, maar nu weet ik wel beter.
Yannick (25)
Heb je vragen of opmerkingen over dit bericht? Tweet naar @Yannick of kijk op zijn eigen website voor meer persoonlijke verhalen.
