Verantwoordelijkheids gevoel

Een paar jaar geleden heb ik een artikel schreven dat gaat over verantwoordelijkheidsgevoel dragen voor het geluk van je ouders. Nu zijn we drie jaar verder.

Toen ik het artikel laatst teruglas was ik verwonderd. Ik voelde me in die tijd echt zo, ik kan het me nog goed herinneren. Inmiddels zijn er alweer wat Kerst en Oud&Nieuw’s geweest en is het langzaamaan veranderd.

Als ik terugkijk zie ik dat ik met de jaren meer zelfwaarde heb gekregen (of gekweekt, het is maar net hoe je het bekijkt) en hierdoor mijzelf meer ben gaan waarderen. Ik realiseerde me dat het niet erg is als ik gelukkig ben en me dan even niet bezig houd met het geluk van mijn ouders. Ook leer ik steeds opnieuw dat mijn ouders gelukkig voor mij zijn, als ik gelukkig ben. Mijn ouders zijn super trots op me en houden van me wat ik ook doe. Als ik ervoor kies met Oud&Nieuw bij mijn vriend te zijn, dan zijn ze blij voor me.

Ook heb ik geleerd dat volwassenen het soms niet erg vinden om alleen te zijn. Nu hebben mijn ouders allebei een relatie dus zullen ze op feestdagen niet alleen zijn, maar ze kunnen dat prima. Ergens in mijn achterhoofd weet ik misschien dat ze het moeilijk vinden om mij en mijn zussen er niet bij te hebben, maar dat hoort bij het leven. Ik en mijn zussen beginnen aan de levensfase waar het normaal is om een eigen plekje te creëren. Trouwen, samenwonen en studeren in een andere stad. Dus het is niet meer dan normaal dat we op dat soort dagen niet altijd meer bij pap of mam zijn.

Afgelopen kerst en Oud&Nieuw was een goede tijd. Ik en mijn vriend hebben de dagen klassiek opgedeeld tussen onze ouders. En elke keer als iemand vroeg hoe mijn vakantie was, kon ik de grap maken dat het nogal een gedoetje is met gescheiden ouders. Gelukkig kan ik daar oprecht om lachen nu.

Ik maak me geen zorgen meer over of mijn ouders tijdens feestdagen. Ik weet dat het goed met ze gaat, dat ze zichzelf redden en dat ze blij voor mij zijn, wat ik ook kies.

Hannah, 23