Verslechterd contact met mijn opa en oma
Sinds de scheiding van mijn ouders is, behalve het contact met mijn vader, ook het contact met mijn opa en oma verslechterd. Normaal gesproken pasten ze om de week op, maar sinds mijn zusje oud genoeg is zijn ze daarmee stopt. Ook van de verjaar- en feestdagen, waarop ik ze zag is niet veel meer over. Ik zie ze nog maar een paar keer per jaar.
Laatst kreeg ik een sms van mijn oma. Ze vroeg of ik langs wilde komen om te vertellen hoe het met mijn studie gaat. Mijn zusje was ook uitgenodigd maar die kon niet. Ik besloot alleen te gaan, maar vond het best spannend. Ik ben namelijk altijd bang dat mijn opa en oma over mijn vader beginnen, terwijl ik de behoefte niet heb om daarover te praten. Ze staan aan zijn kant en vinden het moeilijk dat ik slecht contact met hem heb. Ik hoopte dus vooral dat we over mijn studie zouden hebben en over waar ik verder allemaal mee bezig ben.
Bij aankomst zag een auto voor de deur staan. Mijn opa en oma hebben zelf geen auto dus er moest wel bezoek zijn. Ik dacht gelijk aan de vriendin van mijn vader of mijn vader zelf en dat ik erheen gelokt was om met hem te praten. Toen mijn opa met een vrolijk ‘’Hoi! Leuk dat je er bent!’’ open deed vroeg ik direct van wie die auto was. Oké ik geef toe, het was geen soepele opening maar ik wilde het weten, want dan kon ik nog terug. Ik zag dat mijn opa aarzelde, maar hij antwoordde: ‘’Die is van je tante. Ze is hier om een paar dingen te regelen.’’ Mijn tante? Ik had haar al drie jaar niet gezien of gesproken. En ze moet dingen regelen? Ik begreep er niets van.
Binnen begroette ik mijn oma en mijn tante en we begonnen te praten over koetjes en kalfjes. Na een tijdje dacht ik: Dit gaat de goede kant op! Ik had een gesprek en zowel mijn opa en oma als mijn tante waren geïnteresseerd. Maar toen kwam de gevreesde vraag van mijn tante.
‘’Zo. En dan gaat je vader opeens trouwen! Hoe is dat nou?’’ Ehmm… Die vraag had ik echt niet zien aankomen. Ik herpakte mijzelf en antwoordde: ‘’Ik had het verwacht, maar gehoopt dat het nooit zou gebeuren.’’ Vervolgens ging mijn tante vragen stellen over de scheiding en overal had ik een goed antwoord op, maar mijn opa en oma zeiden geen woord meer. Ik gaf aan hoe ik het zag en hoe ik in de situatie stond. Maar ik was vooral benieuwd naar mijn opa en oma. Ik wilde weten of ze het goed vinden dat mijn vader gaat trouwen of dat ze het liever anders hadden gezien. Terwijl ik ze aankeek en het vroeg ontweken ze mijn blik en keken naar beneden. Tien hele stille seconden gingen voorbij en toen begon mijn tante weer, ‘’Ik antwoord wel voor jullie.’’ Ik wist niet wat ik meemaakte. Had mijn familie nou gewoon een woordvoerder? Ik wilde het uit de monden van mijn opa en oma horen!
Het gesprek was hierna snel afgelopen en ik wilde graag naar huis. Ik heb iedereen gedag gezegd en op de fiets naar huis besefte ik mij wat er was gebeurd. Mijn opa en oma durven volgens mij niet meer met mij te praten en hebben mijn tante ingeschakeld om het woord te doen. De volgende keer ga ik onaangekondigd voor hun deur staan en hoop ik dat we een écht gesprek hebben.
Rebecca (17)
