Levana: “Maar wat als ík nou naar de kinderrechter wil?”

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 16 jaar oud was. Omdat ze er samen niet uitkwamen, kreeg ik een brief van de kinderrechter. In die brief zat een formulier waarop ik kon aangeven waar ik wilde wonen. 

Ik wilde graag in het huis blijven wonen waar ik opgegroeid was. Na de scheiding bleef mijn moeder in dat huis wonen. Ik ging rond deze tijd aan mijn eindexamens beginnen en naar een nieuwe MBO-school. Dat zijn natuurlijk ontzettend belangrijke momenten. Ik startte een hele nieuwe levensfase. Als ik dan ook nog eens zou moeten verhuizen uit het huis waar ik was opgegroeid: Ik zou daar zo ongelukkig van worden. Ik wilde heel graag grip houden op iets wat zo vertrouwd was. 

Voordat mijn vader zijn eigen huis kreeg, ging hij eerst een jaar bij mijn oma wonen. Hij wilde dat ik van mijn moeders huis naar mijn oma’s huis ging. Ik hou heel erg veel van mijn oma, maar het idee dat ik opeens voor de helft in haar huis moest wonen vond ik wel even een gek idee. Dus ik schreef in de brief naar de rechter, dat ik het een heel spannend idee vond om opeens met mijn oma samen te gaan wonen.

Mijn ouders zeiden al tegen me dat ik dat beter niet in de brief kon zetten: “Straks wilt de rechter nog met je praten en dat gaat dan weer zoveel geld kosten!” Ze wilden dat ik opschreef dat alles oké is en ik het eens ben met mijn ouders. Maar ik was het niet helemaal eens met mijn ouders.

Het is mijn brief, mijn naam staat erop en ik vond het belangrijk om op te schrijven wat ik vond en wat ik wilde.

Uiteindelijk mocht ik het toch opschrijven na al het aandringen. Volgens mij hadden ze door dat ze me niet tegen konden houden, maar ik moest wel aanvinken dat ik niet met de rechter wilde praten. De brief was verstuurd en een paar dagen later kwam mijn vader een beetje boos naar me toe.

De kinderrechter wilde toch met me praten. Mijn ouders wilden dit absoluut niet, dus heeft mijn vader aan de advocaat doorgegeven dat ik niet met de rechter wil praten en dat alles oké is.

Ik voelde me helemaal niet gezien, het was alsof mijn mening er niet toe deed. Ik had me erbij neergelegd en heb het gelaten voor wat het was. Diep vanbinnen was ik wel een beetje boos, want mijn recht was me ontnomen. Ik heb dat gevoel alleen geblokkeerd om de vrede te bewaren.

Als ik erop terugkijk ben ik wel trots op mezelf. Ik heb toch het formulier deels in kunnen vullen hoe ik de omgangsregeling wilde. Ik heb uiteindelijk niet met de kinderrechter kunnen praten, maar gelukkig was bij mijn oma wonen toch heel erg fijn. 

PS. Check de websites www.gratisrechtshulp.nl en https://kjrw.eu/voor-wie/kinderen/ voor jouw rechten en eventuele hulp bij het schrijven van de brief!

Wil je over de scheiding van je ouders praten met een jongere die ook gescheiden ouders heeft? Meld je aan voor een online Buddy van Villa Pinedo! Nieuwsgierig? Lees hier meer informatie.