Malou: “Ik vroeg aan mijn ouders waar al die rechtszaken nou over gingen”
Mijn ouders gingen scheiden toen ik 5 jaar was. Nu ben ik 27 en heb ik altijd nog vragen over de scheiding en vooral over wat er daarna allemaal is gebeurd. Mijn ouders zijn allebei nu gelukkig met hun nieuwe partners en ik voel dat er ruimte is ontstaan. Vragen die ik in het midden van al het gebeuren nooit had kunnen stellen, durf ik nu wel te stellen. Of ik het eng vond? Ja, natuurlijk!
Wanneer waren al die rechtszaken en waar gingen ze over?
Ik wist dat er meerdere rechtszaken zijn geweest, maar wanneer precies en waar ze over gingen was ik vergeten. Ik was tenslotte nog geen 12 toen de laatste rechtszaak had plaatsgevonden. Mijn ouders stonden altijd recht tegenover elkaar, in zo’n beetje alles. Toen ik 16 was heb ik nog wel geprobeerd de waarheid uit te zoeken en heb ik met mijn neus in alle dossiers en mails gezeten, maar ik begreep er toen maar weinig van. Ik had het naast me neergelegd. De waarheid zal vast wel ergens in het midden liggen.
Toch bleef het een vraag die rond bleef spoken in mijn hoofd.
En zelfs over het antwoord konden ze het niet eens zijn.
“Ik ga het gewoon vragen” dacht ik stoer. Toch vond ik het onwijs spannend om te vragen, want daar zitten mijn ouders natuurlijk helemaal niet op te wachten. Zij hebben die scheiding jaren geleden al afgesloten en nu kom ik daar weer met mijn vragen. Het viel gelukkig erg mee. Ik had ze allebei een appje gestuurd met de vraag voor een overzicht van de rechtszaken.
Je raadt het niet; zelfs hier kreeg ik twee verschillende overzichten van. Zucht.
De eerste rechtszaak was volgens papa in november 2000 en volgens het overzicht van mama in juni 2000. Meerdere mediators, rechtszaken, hoger beroep, onderzoeken door pedagogisch adviesbureau’s en psychologen verder was het eigenlijk pas echt rustig toen ik 18 werd. Vanaf toen wilde ik alles zelf regelen en liet ik mijn ouders bijvoorbeeld studiekosten naar mij overmaken zodat zij niet meer met elkaar hoefden te communiceren hierover.
Hoe het ging? En zou ik het weer doen?
Al met al viel het mij erg mee. Ik had geen boze of emotionele ouders en ze waren beiden bereid mijn vragen te beantwoorden.
Ik denk dat ik door de jaren heen vergeten ben dat mijn ouders ook gegroeid zijn.
Dat zij inmiddels ook terug kunnen kijken naar deze periode zonder daar van slag van te raken. Natuurlijk zullen ze het nooit echt eens zijn en zal de waarheid weer ergens in het midden blijven liggen, maar het feit dat ik de deur heb geopend om vragen hierover te kunnen stellen stelt mij al gerust. Ik heb nog 100 vragen liggen, maar laten we ze niet meteen helemaal overdonderen.
Malou (27)
Zit jij ook nog met veel vragen over de scheiding en vind je het lastig om die aan je ouders te stellen? Met het kaartenspel Vraag Maar! kan je op een luchtige en open manier met jouw ouders over de scheiding praten.
