Jip: “Ik heb een positieve ervaring met de scheiding van mijn ouders”

Ik was een jaar of tien toen mijn ouders aan ons, mijn zusje en ik, vertelden dat mama een ‘denk plekje’ nodig had. Net zoals in het boek van Winnie the Poo, het boek dat ze aan mijn 5 jaar jongere zusje aan het voorlezen waren. Hoe de weken er na uitzagen kan ik me niet goed herinneren. Ik kan wel zeggen dat ik een positiever ervaring heb met de scheiding van mijn ouders!

Co-ouderschap

Later hoorde ik van mijn ouders dat ze om en om bij opa en oma sliepen en dat wij in ons huis bleven met de andere ouder. Ik weet wel nog dat we samen met mijn moeder op zoek gingen naar een nieuw huis. Ik vond het heel leuk om dit samen te doen, op deze manier kon ik mee fantaseren over welke kamer van mij zou worden en waar ik in de buurt kon buiten spelen. Toen mijn moeder eenmaal een huis had spraken mijn ouders samen af dat we aan co-ouderschap gingen doen. We wisselde een paar keer per week. Ik vond het heel fijn dat ik op deze manier allebei mijn ouders kon blijven zien. 

Wisselen

Toen mijn zusje en ik nog beide op de basisschool zaten in het dorp waar onze vader woont ging het wisselen heel soepel. Wij werden naar school gebracht en de tassen met spullen werden bij ons thuis gedropt. Pas toen ik naar de middelbare school ging werd dit lastiger, ik moest zelf spullen meenemen omdat ik deze nodig had op school en ik vergat altijd een hoop. Ook werd het om de paar dagen wisselen veel te druk voor mij. Dit heb ik toen aan mijn ouders aangegeven. Met hen sprak ik af dat we om de week zouden gaan wisselen zodra mijn zusje oud genoeg was om alleen naar huis te lopen. Dit deden we dan ook. Ik vond het super fijn dat er naar mij werd geluisterd en ik mee werd genomen in hun beslissing. 

Ondanks dat het wekelijks wisselen me wel meer rust gaf, bleef ik het wisselen vervelend vinden. Elke keer weer opnieuw je tas inpakken, fietsen naar de andere ouder en weer wennen aan het andere huis. Daarnaast vond ik het niet meer de moeite waard om mijn tas uit te pakken, want deze moest toch weer worden ingepakt. Ik leefde uit mijn wisseltas. Hierdoor had ik het gevoel dat ik geen thuis had en ik verlangde naar één kledingkast met al mijn spulletjes er in. 

Mijn ouders hebben het samen goed geregeld

Maar buiten het feit dat het wisselen niet fijn was vond ik het niet erg dat mijn ouders uit elkaar waren. Ik had nu namelijk veel meer quality time met beide ouders en als iets van mama niet mocht dan kon ik het altijd nog bij papa proberen. En andersom! Alles rondom school en verjaardagen werden door mijn ouders samen geregeld, dus het gevoel dat ik moest kiezen had ik op dat moment helemaal niet. Super fijn! 

Nieuwe vriend

Het moment dat mijn moeder een nieuwe, vaste  vriend kreeg vond ik wel heel lastig. Zij zat op een roze wolk en wilde daarom dat hij deel was van ons gezin. Ik vond hem wel aardig maar ik vond het super lastig dat hij overal bij moest zijn. Ik miste op die momenten de quality time met mijn moeder, waar ik juist zo op gesteld was geraakt. Dat ik dit als lastig ervaarde vond ik maar moeilijk uit te leggen. Dus in plaats daarvan reageerde ik boos, was ik opstandig en deed ik niet meer leuk mee met de spelletjes. Dit heeft wel een aantal jaar met ups en downs geduurd. Pas later durfde ik het gesprek aan te gaan, met mijn moeder, middels een brief. In die brief had ik opgeschreven wat ik lastig vond en waarom. Die brief maakte het makkelijker om te bespreken wat mij dwars zat. Mijn moeder begreep mij maar nam het ook op voor haar vriend en deelde dat hij graag een band met ons wilde opbouwen waardoor hij er vaak bij was. Dit begreep ik wel, maar voor mijn gevoel had onze band beter geweest als ik ook nog mijn eigen tijd met mijn moeder (en zusje) had gehad. 

Pas toen ik ouder werd en zelf voor het eerst vriendjes kreeg snapte ik mijn moeders gevoel meer. Dit heeft mij geholpen om het iets meer te begrijpen en accepteren. Daarnaast zijn mijn interesse ook ontwikkeld en zijn we er achter gekomen dat deze ook matchen met de vriend van mijn moeder. Dit heeft onze band wel versterkt.

Spreek je gevoelens uit!

Wat ik dus door de scheiding van mijn ouders heb geleerd is om je gevoelens uit te blijven spreken, hoe lastig dit ook is. En mocht je het nou echt spannend vinden, schrijf het dan op in een brief!