Asmara: “Van eenzaamheid tijdens kerst naar aanschuiven bij mijn bonusfamilies”

Als klein meisje was kerst voor mij de leukste tijd van het jaar. De versierde kerstboom, bergen cadeautjes, vrolijke kerstliedjes en het heerlijke eten… Maar rond mijn 9e veranderde alles toen mijn ouders uit elkaar gingen. Plotseling voelden de feestdagen anders aan.

De leegte van een gebroken gezin

Met mijn vader heb ik geen contact meer, en door de scheiding van mijn ouders viel ook de rest van het gezin uit elkaar. Mijn broer, zus en moeder en ik leefden ieder hun eigen leven. Toen ik in mijn puberteit kwam, werd kerst minder leuk. Ik zag andere mensen vrolijk kerst vieren, maar bij ons was het niet meer compleet. Mijn zus ontbrak bij de kerstdiners, en soms sloegen we zelfs kerst over. Dat voelde best verdrietig, zeker als je op social media ziet hoe iedereen samen is.

Toen bedacht ik me: hoe kan ik mijn familie weer bij elkaar brengen? Geen idee… Ik kon geen oplossing bedenken. Eigenlijk dacht ik ook dat mijn familie er niet meer op zat te wachten om kerst samen te vieren. Ik besloot te gaan werken in de horeca. Slim idee? Geen idee… Want eigenlijk voelde ik me juist eenzamer. Ik kwam oog in oog te staan met het warme kerstgevoel bij andere mensen en collega’s die een dag vrij waren om samen met hun familie te zijn.

Ondanks mijn eenzaamheid zette ik mijn vrolijkste lach op. Durven zeggen dat ik alleen was met kerst deed ik niet, tot ik mijn verhaal deelde met twee liefdevolle mensen. Zij nodigden mij uit om kerst met hen te vieren. Zo zat ik opeens met kerst aan tafel bij een familie. Een bijzonder moment. Maar genoot ik optimaal? Helaas niet. Het bleef dubbel voelen, maar ik was enorm dankbaar. Want ik had weer mogen ervaren hoe het samenzijn voelt. 

Van eenzaamheid naar bonusfamilies

Het jaar erop voelde ik niet meer de negatieve energie van kerst omdat ik me realiseerde dat ik niet alleen hoefde te zijn. Ik schoof aan bij andere families. Mijn grootste angst ‘alleen zijn’ met kerst was dan eindelijk opgelost. Maar toen gebeurde er iets onverwachts. Mijn broer en zus organiseerden kerst voor onze familie. Dit had ik nooit zien aankomen. Eerlijk gezegd vond ik het best spannend, maar vooral heel erg leuk! Ik was nog nooit zo blij geweest. Eindelijk was iedereen bij elkaar. Mijn kerst was weer compleet. 

Dankbaarheid

De hele situatie, mijn acties en het resultaat dat ik nu kerst vier met zowel mijn eigen familie als bonusfamilies hebben me geleerd dat kerst draait om de warmte van mensen onder elkaar. Het heeft me bewust gemaakt van mijn behoefte aan verbondenheid. Mijn dankbaarheid groeide voor de mensen die aan mij dachten en voor de mogelijkheid om samen te zijn.

Dit jaar wordt denk ik nu al de beste kerst ooit na de scheiding van mijn ouders. Ik heb veel appjes gehad van mensen die aan mij hebben gedacht en vroegen wat ik ga doen met kerst. Dat mensen aan mij denken en mij berichten is voor mij het allermooiste wat er is.

Het allerleukste en mooiste cadeau dat ik ooit heb gekregen? Gewoon samen zijn!

Mijn boodschap voor kerst aan alle kinderen met gescheiden ouders 

Aan alle kinderen met gescheiden ouders die mijn verhaal lezen, blijf praten en deel je gevoelens, wees eerlijk over je wensen, en weet dat het nooit aan jou ligt dat je je eenzaam kunt voelen. Ooit op een dag komt het goed. Blijf hoop houden in iets wat voor jou belangrijk is.

Mijn boodschap voor kerst aan alle volwassenen

In deze kersttijd koester ik de herinnering aan de twee bijzondere mensen die mijn eenzaamheid doorbraken. Hun vriendelijkheid opende de deur naar warmte en hoop, en dat inspireert mij. Hopelijk kunnen we er met elkaar voor zorgen dat niemand alleen hoeft te zijn met kerst.

Mijn kerstwens voor ons allemaal

Laten we, als we iemand zien die dit nodig heeft, de deur voor de ander openzetten en verwelkomen met heerlijk eten en een warm kerstgevoel. Dat we allemaal de kracht van vriendelijkheid begrijpen en de magie van open deuren delen

Een vrolijke en liefdevolle kerst toegewenst, met dat we echt aan elkaar denken en dat ook delen! ‘Je hoeft ’t niet alleen te doen’